Afgelopen donderdag was ik bij de presentatie van het eindrapport van de Commissie Regulering van Werk. Het stimuleren van vaste contracten, ontslagrecht versoepelen, belastingen gelijkstellen en een individueel ontwikkelingsbudget introduceren, zijn voorstellen die een positieve impuls aan de arbeidsmarkt geven. Terecht geeft de heer Borstlap aan dat deze niet los van elkaar kunnen worden gezien. Waar de commissie echter de plank volledig misslaat, is bij het door hen gewenste verbod op payrolling.
Het neerzetten van een branche als aanbieders van ‘payroll-constructies’ doet geen recht aan onze dienstverlening. De Wet Arbeidsmarkt in Balans die begin dit jaar in werking is getreden heeft niet alleen payrolling gelegitimeerd en een eigen aparte wettelijke status gegeven maar heeft er ook voor gezorgd dat voor payrollkrachten de reguliere ketenregeling geldt. Tevens hebben payrollkrachten recht op dezelfde primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden als een ‘reguliere’ werknemer. Waarom werken via payrollen dan door de commissie als oneigenlijk wordt omschreven is mij een volstrekt raadsel.
Tevens wordt gemakshalve volledig voorbijgegaan aan nut en noodzaak van payrollbedrijven in Nederland. Want laten wij heel eerlijk te zijn: niet elke ondernemer –hoe getalenteerd de persoon in kwestie ook is – is een goed werkgever. Als het eropaan komt om te zorgen dat mensen tijdig en correct worden betaald, de juiste premies worden afgedragen en werknemers niet onverzekerd op de werkvloer rondlopen, hebben sommige bedrijven nu eenmaal een specialist nodig die dit van ze overneemt en zo goed werkgeverschap borgt. Daarbij komt dat payrolldienstverlening wordt aangejaagd door de constant veranderende wet- en regelgeving. Dit zorgt voor een snel veranderende arbeidsmarkt en continue verschuivingen in werkgeversverantwoordelijkheden. Al jarenlang zien ondernemers door de bomen het bos niet meer.
Juist de verdeling van de complexe verantwoordelijkheden die werkgeverschap met zich meebrengt, is iets wat de commissie zou moeten aanspreken. Dat dit eerder door evolutie dan de door de commissies meermaals aangehaalde ‘revolutie’ wordt bereikt, staat buiten kijf. Ga met werkgevers –en nemers in gesprek, kijk waar de knelpunten zitten zodat payrollmedewerkers voor 100% dezelfde beloning krijgen als directe medewerkers. Dit duurt langer dan het lichtvaardig de nek omdraaien van een complete bedrijfstak maar zal in de praktijk meer opleveren op het vlak van goed werkgeverschap en een gelijk speelveld tussen werkenden. Op deze wijze kan het zomaar gebeuren dat de door de Commissie Borstlap verfoeide payrollers opeens de hoeders van haar gedachtengoed blijken te zijn.
Julius Kousbroek
Oprichter en eigenaar WePayPeople
Een ingekorte versie van dit artikel verscheen in Het Financieele Dagblad van 28/1/20.
